Dikkedarmkanker

Als u met één of meer van de hierboven genoemde symptomen bij uw huisarts komt, zal deze u eerst lichamelijk onderzoeken. Als de huisarts vermoedt dat u dikkedarmkanker heeft, verwijst hij/zij u naar de polikliniek van de chirurgie of polikliniek Maag-, darm- en leverziekten. De specialist maakt op basis van deze verwijzing een inschatting op welke termijn een afspraak noodzakelijk is.

Op basis van de verzamelde gegevens bepaalt de specialist met u wat er verder moet gebeuren. Het zal meestal gaan om aanvullend onderzoek door middel van een kijkonderzoek; een endoscopie. Dit is een kijkonderzoek. De specialist bekijkt de darm via een dunne slang, met daarin een kleine camera (endoscoop). Tijdens een endoscopie kan een klein beetje verdacht weefsel onder de microscoop worden weggenomen voor onderzoek. Een patholoog onderzoekt het weggenomen weefsel onder de microscoop. Daarmee is de definitieve diagnose dikkedarmkanker te stellen.

Behandelvoorstel
Als de benodigde onderzoeken (met eventuele aanvullende onderzoeken) zijn verricht, wordt uw situatie besproken binnen een team van specialisten, die betrokken zijn bij de behandeling van dikkedarmkanker. Wij raden u aan om een bekende mee te nemen ter ondersteuning.

Na het stellen van de diagnose dikkedarmkanker is nader onderzoek nodig om vast te kunnen stellen wat het stadium van de ziekte is en welke behandeling het meest geschikt is.

Dit kunnen de volgende onderzoeken zijn:
– CT-scan buik (computertomografie)
– Röntgenonderzoek van de longen (X-thorax)
– MRI (Magnetic Resonance Imaging)

De meest toegepaste behandelingen bij dikkedarmkanker zijn:
– Operatie (chirurgie)
– Bestraling (radiotherapie)
– Chemotherapie (behandeling met celdodende of celdelingsremmende medicijnen)

Vaak is een combinatie van deze behandelmethoden nodig.

Doel van de behandeling
Wanneer een behandeling tot doel heeft genezing te bereiken, wordt dat een curatieve behandeling genoemd. Onderdeel daarvan kan een voorbereidende behandeling met chemotherapie zijn, met als doel de tumor kleiner te laten worden. Ook kan er een aanvullende behandeling gegeven worden. Bijvoorbeeld chemotherapie na een operatie om eventuele niet-zichtbare uitzaaiingen te bestrijden en daarmee de kans op terugkeer van de ziekte te verminderen. Als de ziekte niet (meer) curatief kan worden behandeld, is een palliatieve behandeling mogelijk. Zo’n behandeling is gericht op het het remmen van de ziekte en/of vermindering of voorkomen van klachten.

Zowel tijdens als na de behandeling kunt u te maken krijgen met vermoeidheid. Steeds meer mensen geven aan hiervan last te hebben. Vermoeidheid kan ontstaan door kanker en/of behandeling van kanker. Soms krijgen mensen enige tijd na de behandeling nog last van (extreme) vermoeidheid. Deze vermoeidheid kan lang aanhouden. Wanneer de ziekte in een vergevorderd stadium is, kan de vermoeidheid ook te maken hebben met het voortgaande ziekteproces.

Na de behandeling blijft u 5 jaar onder controle bij de specialisten die u hebben behandeld; de chirurg, radiotherapeut en/of internist-oncoloog. De controles zijn vooral gericht op het ontdekken van:
– Een eventuele plaatselijke terugkeer van de ziekte.
– Uitzaaiingen in de lever.
– Een eventuele tweede, nieuwe tumor in de darm.

De onderzoeken bestaan uit regelmatig bloedonderzoek, een coloscopie eens in de drie tot zes jaar en echografie van de lever. Bij een goed verloop, neemt in de loop van de tijd het aantal controles af. In het eerste jaar wordt er bijvoorbeeld vier keer gecontroleerd, in de daaropvolgende jaren twee keer in het jaar.

Aarzelt u niet om dan zelf ook onderwerpen aan de orde te stellen. Het gaat er immers om te kijken hoe het met u gaat. Het is handig om uw vragen ter voorbereiding op te schrijven en het briefje mee te nemen. Zo weet u zeker dat u alles bespreekt. Als eventuele klachten daar aanleiding toe geven, kan uw specialist besluiten tot aanvullend onderzoek.